Rond de grenzen van de Prinses Irenebuurt
Wie er binnen staat, ziet mooie huizen, de laatsten gebouwd in de ’50er jaren van de vorige eeuw.
De hagen zijn strak geschoren en het autovrij parkeren mag er zijn, er staat zelfs een beroemde oldtimer uit Frankrijk. De doorsteekjes voor wandelaars bevestigen de klassieke sfeer van een dorp dat wordt bedreigd door een oprukkende stad. Gelukkig zijn de bewoners weerbaar. Het naastgelegen Beatrixpark, door Zuidas beheert als de buurt ‘Beethoven’, wordt verdicht met twee woontorens, terwijl de Kapel & Convict opnieuw een andere bestemming krijgen.
De noordgrens wordt gevormd door het Zuider Amstel kanaal met een profiel dat vaag doet denken aan een jachthaven, maar nooit verder kwam dan een aanlegplek. De Vloot bestaat uit kleine jachten en twee die lijken op zelf getimmerde woonboten. Alles is toe aan onderhoud of erger, want zo niet dan legt zelfs polyester op den duur het lootje. De gemeente handhaaft alleen als een boot is gezonken.
Maar goed, elk nadeel hep z’n voordeel, dus wie er op een mooie lentedag langs wandelt, heeft altijd wat te zien. Aan de zuidkant van de Prinses Irenestraat staat een rij kantoorgebouwen van Zuidas, waarvan de binnenverlichting bij allen altijd brandt, wat maatschappelijk niet meer acceptabel is. Het argument dat het technisch niet kan moet in Zuidas-termen worden vertaald met ‘verlieslatend’, een verouderd argument. Kom op mensen!
Het noordelijk deel van de Parnassusweg is een winkelstraat met veel leegstand, net als in Buitenveldert. Op huisnummer 192 zit een gezellige retailer die je hartelijk ontvangt. Ontdek zelf hun handel en/of een consumptie. Daar vlakbij is ook een evenement locatie als je feestje niet in je huiskamer past. Als vanouds blijft Bagels & Beans op nummer 218 de plek waar iedereen wel eens wordt gezien. Zo doorgaan.